Sign in Subscribe
6 min read

Ga aan de slag met je archief

Een mooi voorbeeld is The Wall Street Journal die een nieuwsbrief zijn gestart met archiefcontent.
Ga aan de slag met je archief
Foto: Eric Karim Cornelis / Unsplash

Vorige week vertelde ik al over Kermis FM dat afgelopen week plaatsvond. De Volkskrant kwam langs voor een reportage die een prachtig beeld geeft van wat we de afgelopen tien dagen hebben gedaan. Gisteren was de laatste dag en daarom ga ik vanaf vandaag genieten van een dagje vakantie, maar niet voordat ik nog een nieuwsbrief aan je verstuur. Daarin wil ik het met je hebben over:

  • Je archief is goud waard, maar veel redacties doen er nauwelijks iets mee.
  • De markt voor streamingdiensten lijkt onhoudbaar te worden.

1. Je archief is goud waard, maar veel redacties doen er nauwelijks iets mee

Op veel redacties waar ik de afgelopen jaren heb rondgelopen heb ik suggesties gedaan om meer te doen met archiefcontent. Er wordt immers zoveel goede journalistiek gemaakt die ook op latere momenten weer relevant of interessant is, maar die niet meer actief wordt aangeboden aan het publiek.

Het is niet vreemd dat dat niet gebeurt. Journalisten zijn in de basis bezig met nieuws en zodra een verhaal af is, zijn ze al bezig met het volgende. In de tijd van traditionele media was dat ook simpelweg de beste werkwijze: een verhaal werd gepubliceerd in print of uitgezonden op radio/tv en je kunt weer door. Online moet je verhalen nog wegzetten op de juiste kanalen, kijken naar wat het publiek ermee doet en misschien zelfs vrij snel een follow-up maken. En op lange termijn kun je dus weer aan de slag met sommige verhalen uit het archief.

Nu weet ik dat er tegenwoordig best wat redacties zijn die online werken met evergreens. Relatief tijdloze stukken die aan de marketing-/uitgeefkant gebruikt kunnen werken voor promotiecampagnes. Zo promoot NRC al maanden een artikel over beige babykamers - dat ik allang heb gelezen - op mijn Instagram en LinkedIn en als je naar de site van De Groene Amsterdammer gaat vind je op de voorpagina zes verhalen om te laten zien wat De Groene doet.

Nu is evergreens gebruiken voor je marketing uiteraard een goed gebruik van je archief, maar je kunt er nog zoveel meer mee. Een mooi voorbeeld is The Wall Street Journal die een nieuwsbrief zijn gestart met archiefcontent. De nieuwsbrief '7 financial crises that rocked the US' bestaat uit zeven edities en gaat in op de belangrijkste financiële misdaden uit de Amerikaanse economie, waaronder het Enron-schandaal.

Liz Webber, newsletter producer at WSJ, was researching items for its flagship What's News newsletter, when she came across its archived coverage of Charles Ponzi, the namesake behind the fraudulent scheme. That led to the idea of a series the publication could provide an authoritative take on, which would also appeal to both new and existing Journal readers.

In tegenstelling tot een 'normale' nieuwsbrief, kunnen lezers zich op ieder moment aanmelden en ontvangen ze zeven weken achter elkaar een nieuwsbrief met een verhaal uit het archief. Een fantastische manier om de artikelen gezamenlijk aan te bieden, maar toch te spreiden.

Als je als redactie meer wil doen met archiefcontent zul je uiteraard een werkproces moeten inrichten om de juiste archiefcontent boven te krijgen. Leesgedrag kan daar bij helpen. Ik herinner me dat NPR een paar jaar geleden een systeem had ingericht waarbij dagelijks een mail werd verstuurd met welke verhalen uit het archief bovengemiddeld vaak werden gelezen. Met deze informatie ging de redactie aan de slag: waarom wordt dit verhaal weer gelezen? Moeten we het opnieuw onder de aandacht brengen? Zit er een follow up in? Ik snap niet dat een dergelijke werkwijze op de meeste redacties nog niet is ingevoerd.

Een andere uitdaging als het gaat om archiefcontent is om überhaupt verhalen terug te vinden. Wat is hier eerder over geschreven? Hierbij zie je vaak dat als je redacteur gaat zoeken er een heleboel artikelen naar boven komen, maar dat het lastige is de diepgravende of overkoepelende stukken te vinden waar je opnieuw iets mee zou kunnen. Mogelijk dat kunstmatige intelligentie kan helpen om dat probleem op te lossen. Net zoals dat het dankzij AI mogelijk wordt audio- en videoarchieven beter te doorzoeken.

Persbureau Reuters is hiermee aan de slag gegaan. Het hele archief aan foto- en videocontent van Reuters, dat door redacties die klant zijn bij Reuters wordt gebruikt, is beter doorzoekbaar dankzij technologieën als beeldherkenning en transcriptie.

Al met al biedt archiefmateriaal dus ongelofelijk veel kansen om het publiek beter te bedienen en wordt het steeds makkelijker om het juiste archiefmateriaal boven water te krijgen, als je als redactie je systemen en processen hier maar op inricht. Archiefcontent heeft echter één groot risico. Het kan regelmatig zorgen voor verwarring of zelfs gebruikt worden als desinformatie. Er kunnen nieuwe ontwikkelingen zijn waardoor feiten van twee jaar geleden zijn achterhaald of mensen kunnen bewust of onbewust het idee krijgen dat iets wat een tijd geleden is gebeurd, nu is gebeurd.

Als nieuwssite kun je simpele dingen doen om de kans te verkleinen dat je archief voor verwarring zorgt: automatisch en duidelijk vermelden dat iets een oud verhaal is. The Guardian heeft dit standaard ingebouwd en toont bij oude verhalen duidelijk dat het geen actueel stuk is:

Ik hoor vaak van journalisten dat ze bang zijn dat het publiek teleurgesteld is als ze erachter komen dat ze een oud verhaal lezen in plaats van een nieuw stuk, maar die angst is nergens op gebaseerd. Sterker nog: zeker als je duidelijk aangeeft dat iets een archiefstuk is, kan een lezer eigenlijk niet per ongeluk denken dat het een nieuw artikel is. Door stukken uit het archief op de juiste momenten weer onder de aandacht te brengen, bedien je je publiek juist beter omdat je relevante verhalen voorschotelt. Dat het ook nog eens veel minder werk kost dan nieuwe stukken schrijven is mooi meegenomen.

2. De markt voor streamingdiensten lijkt onhoudbaar te worden

Alles is de afgelopen anderhalf jaar duurder geworden, maar in de mediawereld springt er één ding uit: de prijsstijgingen van streamingdiensten. Bij Netflix hebben we al wat prijsverhogingen langs zien komen, maar ook diensten als Disney+ en Apple TV+ zijn allang niet meer zo goedkoop als toen ze begonnen. Axios publiceerde afgelopen week een infographic met de prijsstijgingen van alle streamingdiensten in de VS:

Nu zijn de prijzen natuurlijk in de VS niet één op één te vergelijken, maar ook zijn de abonnementen van streamingdiensten afgelopen jaar steeds duurder geworden. Recent nog werd Videoland een euro per maand duurder, behalve als je het goedkoopste abonnement met advertenties hebt. Over advertenties gesproken: in de VS hebben veel grote streamingdiensten inmiddels een goedkoop abonnement geïntroduceerd waarbij je advertenties te zien krijgt. Op die manier blijft het mogelijk om een relatief goedkoop abonnement aan te bieden en toch genoeg te verdienen.

Dat is immers het hele probleem: ieder mediabedrijf heeft zijn eigen streamingdienst gebouwd om maar niet de boot te missen in een wereld met veranderend kijkgedrag en niet afhankelijk te zijn van een partij als Netflix, maar een streamingdienst winstgevend maken is ontzettend lastig. Je moet continu nieuwe content blijven maken en daarbij zijn juist heel dure producties de manier om het te winnen van de concurrentie. Je ziet de laatste jaren ook steeds meer relatief goedkope realityshows bij bijvoorbeeld Neftlix en HBO Max, maar dat maakt dure hitseries niet overbodig.

De stakingen in Hollywood laten zien dat schrijvers en acteurs ondertussen de dupe worden van de massale inzet op streaming. Kregen ze vroeger betaald voor elke keer dat een serie of film ergens werd doorverkocht/uitgezonden, nu krijgen ze één keer betaald voor de productie en vervolgens mag hij tot in de eeuwigheid op de streamingdienst van de studio die hem geproduceerd heeft blijven staan.

Axios zette op een rij hoe de hele markt van streaming onder druk is komen te staan en het is maar de vraag of het systeem houdbaar is. Consumenten hopen ondertussen nog steeds op de komst van één streamingdienst waar alles op te vinden is, maar economisch is dat al helemaal onmogelijk. Het zou zomaar kunnen dat we de komende jaren simpelweg minder content gaan zien of dat niet meer alles onbeperkt te streamen is. De gouden streamingtijden lijken in ieder geval over.

3. Dit heb ik de afgelopen week gelezen